Καλωσόρισες καρδιά
μου
σαν τραγούδι
λυπημένο
σαν πουλάκι
λαβωμένο
με κομμένα τα
φτερά.
Να αγγίξω τον
σφυγμό σου
και τον κάθε στεναγμό
σου
να πληρώσω
ακριβά..
Αργοπόρησες ζωή
μου
σαν τον φάρο τον
σβησμένο
σαν το πλοίο
ξεχασμένο
με σχισμένα τα
πανιά.
Να μαζέψω τα
κομμάτια
και σε άλλα
λιμανάκια
να σε πάω αγκαλιά.
Αποχώρισες χαρά
μου
σαν το βλέμμα το
χαμένο
σαν τον ήλιο τον
κρυμμένο
στην παλιά σου
γειτονιά.
Να σου δέσω τις
αχτίδες
με του έρωτα
ελπίδες
να σου φτιάξω
φορεσιά.
Συνηγόρησες πνοή
μου
σαν το ποίημα
λανθασμένο
σαν βιβλίο
λαξευμένο
με αισθήματα αγνά.
Να σου ράψω τις
σελίδες
και στου πόνου τις
ρυτίδες
να σου δώσω
γιατρειά.
Υποχώρησες μωρό
μου
σαν πεδίο
ναρκωμένο
σαν το τζάμι το
σπασμένο
με ραγίσματα
πολλά.
Να ενώσω τις
πληγές σου
και του έρωτα
κραυγές σου
με δυο χάδια και
φιλιά.
Αναγνώρισες ψυχή
μου
κάθε στίχο μου
γραμμένο
κάθε όνειρο
θλιμμένο
στον δικό μου
ουρανό.
Να του σώσω
αναμνήσεις
να μειώσω τις
εκρήξεις
και να μείνει
ζωντανό.
Δευτέρα, 12
Νοεμβρίου 2018
Mαρία Πεπικίδου:
Συγγραφέας, Ποιήτρια
Σεβαστείτε τα
πνευματικά δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου