Στων ονείρων τα σκαλιά

Φόρεσες αυτό το βράδυ

της αγάπης τον μανδύα

και με τύλιξες ζεστά.

Βρέθηκες ψυχή μου πάλι

στου μυαλού το ακρογιάλι

και μ' αγκάλιασες σφιχτά.

Έβαλες στοργή μου πάλι

των αγγέλων τις φτερούγες

να πετάξουμε ψηλά.

Χώρεσες της γης τ' αστέρια

μέσα στα δικά μου χέρια

για να έχω ζεστασιά.

Κάλεσες σ' αυτήν τη λάμψη

τα πουλιά του παραδείσου

και με φίλησες γλυκά.

Σύνθεσες ζωής τραγούδια

μ' ασυνήθιστα λουλούδια

στων ονείρων τα σκαλιά.

Έκλεψες καρδιά μου πάλι

κάθε πόνο και καημό μου

και τον πέταξες μακριά.

Έκρυψες στον ουρανό μου

την ηχώ των στεναγμών μου

κι όλα γίναν ξαφνικά.

Άγγιξες του νου τη ζάλη

στων αισθήσεων τον χώρο

μια μαγεία η βραδιά.

Σύνδεσες την αμαρτία

με του πόθου τρικυμία

και σε θέλησα ξανά.

Έγραψες αχνά στο τζάμι

πως φοβάσαι μη με χάσεις

κι όλα θα 'ναι πια αργά.

Ξύπνησες κοντά μου πάλι

και σου είπα δεν σ' αφήνω

σ' ερωτεύτηκα τρελά.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.