Έτσι πέρασαν χειμώνες

Έτσι πέρασε ο καιρός μου

με το βλέμμα στην ελπίδα

σαν φανεί μια καταιγίδα

μες στα πέλαγα του νου

έτσι ντύθηκε η ψυχή μου

με τις λέξεις της πνοής μου

άνοιξαν οι ουρανοί μου

στην αρχή του δειλινού.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια

σαν νερό μες στο ποτήρι

σαν τον ήλιο πριν το δείλι

έτσι χάθηκα κι εγώ

έτσι έφυγε η ζωή μου

σαν γλυκό φιλί στα χείλη

σαν τη φλόγα στο καντήλι

έμεινε ο στεναγμός.

Έτσι πέρασαν οι μήνες

στα χαμόγελα του κόσμου

μες στα δάκρυα του πόνου

με καμία γιατρειά

έτσι θάμπωσαν τα μάτια

σαν ομίχλη στο σκοτάδι

σαν τη μέρα μες στο βράδυ

με παράπονα πολλά.

Έτσι πέρασαν οι ώρες

με σκυμμένο το κεφάλι

με τη μοναξιά αγκάλη

να την έχω συντροφιά

έτσι γράφτηκαν οι στίχοι

αν πεθάνουμε και πάλι

στη φτωχή μας βιοπάλη

να μας θάψετε κοντά.

Έτσι πέρασαν χειμώνες

δίχως φως μες στο κελί μου

με απόφαση δική μου

με τα τείχη υψηλά

έτσι ψιθυρίζουν όλα

έχεις χρέος ν’ αντέξεις

σαν στρατιώτης να παλέψεις

με τα βλέφαρα ανοιχτά._

Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2018

Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.