Φευγάτα χρόνια

Σταμάτα πια να στροβιλίζεις το μυαλό μου

δεν πρέπει πια ν' ανακυκλώνεις το παρόν μου

δε θέλω άλλο να παιδεύεις την καρδιά μου

μα ούτε πια ν' ανακατεύεις

την στεριά μου.

Σπαθάτα λόγια να μου λες και μη φοβάσαι

δεν πρέπει πια όπως παλιά να με λυπάσαι

δε θέλω άλλο την ψυχή μου να γεμίζεις

μα ούτε πια τον εαυτό μου

να στηρίζεις.

Περπάτα πλάι μου αν θέλεις το καλό μου

δεν πρέπει πια να ζωγραφίζεις στο κενό μου

δε θέλω άλλο να χαϊδεύεις τα μαλλιά μου

ούτε τα χέρια σου ν' αγγίζουν

τα δικά μου.

Παράτα καθετί αν θες να μ' αγαπήσεις

δεν πρέπει πια στο παρελθόν να με γυρίσεις

δε θέλω άλλο υποχρέωση να έχεις

ούτε στα δύσκολα ξανά να

με αντέχεις.

Φευγάτα χρόνια που μου άφησαν σημάδια

δεν πρέπει πια η αγκαλιά μου να 'ναι άδεια

δε θέλω άλλο να κοιμάμαι στο σκοτάδι

ούτε να μείνω μοναχή

και άλλο βράδυ.

Σταράτα πάλι θα στο πω κι ας σε πονάω

δεν πρέπει πια τόσο πολύ να σ' αγαπάω

δε θέλω άλλο μακριά σου εγώ να ζήσω

ούτε υπόσχομαι πως δε θα

σε μισήσω.

Αντάμα ζήτησα να είσαι στο πλευρό μου

δεν πρέπει πια να καθαιρείς το όνειρό μου

δε θέλω άλλο παραμύθι στη ζωή μου

κατάρα είναι αν δεν είσαι

εσύ μαζί μου.

Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου 2018

Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.