Η έκφραση του πάθους

Κλείνω τα μάτια κι έρχομαι δειλά να σ' αγκαλιάσω

μη μείνεις μες στο όνειρο, μην πέσεις σε λασπόνερο

κι απ' τη ζωή σε χάσω.

Δίνω στην ώρα αφορμή, τον χρόνο να περάσω

προδίδω ότι αγαπώ, δίχως καθόλου να ντραπώ

μαζί σου ν' αποδράσω.

Κρύβω του πόνου τις πληγές, λίγο για να σου μοιάσω

ξεντύνω άσχημες στιγμές και σβήνω νοητές γραμμές

στο πλάι σου να φτάσω.

Στήνω τον κόσμο απ' την αρχή, μ' εσένα να τον φτιάξω

με τον Θεό συμφώνησα, τα πάντα τα κανόνισα

να τον προσχεδιάσω.

Χτίζω θεμέλια κατά γης, κοντά σου να πλαγιάσω

της μοίρας τα φορτία σου και κάθε αγρυπνία σου

πάνω μου για ν’ αδειάσω.

Γδύνω εικόνες στο μυαλό, το πάθος ν' ανεβάσω

την έκφραση στα μάτια σου, τη γεύση στα χειλάκια σου

λίγο να δοκιμάσω.

Σχίζω αέρα και βουνά, ανέμους να δαμάσω

την έκστασή σου για να δω, στην κορυφή να ανεβώ

πάλι να σε χορτάσω.

Χρίζω του πόθου διαδρομή, τον τίτλο να εστιάσω

του έρωτα αξίωμα, της ηδονής ξεγύμνωμα

μ’ εσένα να εντάσσω.

Τρίτη, 13 Νοεμβρίου 2018

Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.