Στα κύματα του πάθους
στα ποθητά νερά του
στα δώματα του βάθους
πλήθος τα όνειρά του.
Κι 'μένα παρασύρανε
στον ξέφρενο χορό τους
το σώμα μου διασύρανε
στον έντονο ρυθμό τους.
Στο πέλαγος σαν ναυαγός
προσμένοντας εσένα
παλεύει γη και ουρανός
μες στα δικά μου χέρια.
Χτυπούν με πόθο την καρδιά
και το κορμί ξεσπάει
ανάβουν του έρωτα φωτιά
τις φλέβες διαπερνάει.
Να νιώσεις θέλω τον παλμό
τη θεία μελωδία
χορδής ανάσα και σφυγμό
αίσθησης τυραννία.
Μονάχα εσύ ταρακουνάς
του σύμπαντος την πλάση
συθέμελα γερά κρατάς
της λογικής την τάξη.
Γλυκιά ζωής λαβωματιά
άγγιγμα της ψυχής μου
της μοίρας μου χαραματιά
απάγκιο της πνοής μου._
© Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου