Το υποσυνείδητο βαρύ
μες στου μυαλού τη ζάλη.
Ανησυχία έντονη
εκφράζεται και πάλι.
Στης νύχτας μέσα τη σιωπή
να βρει τη γοητεία.
Οι ψίθυροι της άνοιξης
ζητούν ελευθερία.
Ωθούν βαθιά αισθήματα
αναπνοή να πάρουν.
Προσμένουν χάδια ερωτικά
δειλά να ξεπροβάλλουν.
Τα χνώτα να ενώσουνε
χείλη να ψηλαφίσουν.
Σκιρτήματα να συνταχθούν
ρυθμοί να ξεκινήσουν.
Εντείνονται λόγια θερμά
το πάθος να ζεστάνουν.
Πνοές με πόθο δυνατό
τη σκέψη να τρελάνουν.
Να αυξηθούν χτύποι καρδιάς
παλμοί για να σαστίσουν.
Χεριών αγγίγματα απαλά
σημάδια να αφήσουν.
Έντονοι αναστεναγμοί
στη δίνη κορυφώνουν.
Φτάνουν στον έβδομο ουρανό
το σύμπαν ξεσηκώνουν.
Σ' έναν υπέρτατο βαθμό
σαν φλόγα που δε σβήνει.
Κοινός χορός ηδονικός
γοργά μας παρασύρει.
Γλυκών φιλιών απόσταγμα
γυμνά κορμιά μπλεγμένα.
Πνιγμένα αποτυπώματα
ήχων αγαπημένα.
Αιθέριο εκχύλισμα
τριγύρω ευωδιάζει.
Και της αγάπης τ' άρωμα
μέσα μας ωριμάζει.
Πλατωνικές στιγμές θνητών
τις ώρες μας γεμίζουν.
Χρυσές σκιέs της χαραυγής
τον κόσμο μας στολίζουν.
Ψελλίσματα ζεστές φωνές
έντυσαν την ψυχή μου.
Ήρθαν και μου ζωγράφισαν
τ' όνειρο στη ζωή μου._
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Τρίτη, 14 Μαΐου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου