Γυμνά του έρωτά μας
τα σημάδια
σκηνές μπροστά μας
πρωταγωνιστούν.
Πασχίζουν στα αξημέρωτα
βράδια
στη θέρμη του κορμιού μας
να καούν.
Γυμνός ο πόθος μέσα μας
κρυμμένος
στο βάθος ριζωμένος
της ψυχής.
Γλυκύτατος παλμός
παραδομένος
πρωτόγνωρο το δώρο
της ζωής.
Γυμνά τα ανομολόγητα
λόγια
σε μια απόσταση
αναπνοής.
Παρμένα απ' της μοίρας
τα ευχολόγια
προέκταση μιας νοητής
γραμμής.
Γυμνές οι ώρες σκοτεινά
δωμάτια
απόλυτη συγκέντρωση
του νου.
Στιγμές που όλα γίνονται
κομμάτια
σαν λείπουν δύο άστρα
τ' ουρανού.
Καυτό το δάκρυ στα γυμνά μας
χέρια
μια μάχη δίνεται σώμα
με σώμα.
Στης μέριμνας γυρίζουν
τα λημέρια
η σκέψη μένει στου ονείρου
το χρώμα.
Γυμνά τα χείλη
αποθανατίζουν
αργά και βασανιστικά
φιλιά.
Τις αισθησιακές μας
πράξεις ντύνουν
της προσμονής να σπάσουν
τα δεσμά.
Γυμνές φωνές που την ανάσα
κόβουν
σαν ψίθυροι που είναι
εγκλωβισμένοι.
Οι αναστεναγμοί μας
εκδηλώνουν
τη μέγιστη αγάπη
που μας δένει.
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Παρασκευή, 10 Μαΐου 2013
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου