Πίσω απ' της νύχτας το σκοτάδι

Πίσω απ' της νύχτας το σκοτάδι 

κάτω απ' το φως του φεγγαριού

έρχεται η ώρα του ονείρου

μια λάμψη απλώνεται παντού.

Πλανιέμαι με οδηγό τη γνώση

το ένστικτό μου ακολουθώ

στη δεύτερη ζωή να ζήσω

το σώμα ν' αποχωριστώ.

Σύγκρουση των συναισθημάτων

την κάθε σκέψη σκορπίζει

τρέχοντας παλεύω να σωθώ

σαν το πιασμένο αγρίμι.

Εκεί που χρόνια ταξιδεύω

σ’ έναν κόσμο μακρινό

εκεί που ο νους μου προσεγγίζει

ότι στ' αλήθεια αγαπώ.

Αδημονώντας το άγγιγμά σου

της αγάπης τη ζεστασιά

να πάρω λίγο απ' το άρωμά σου

του κορμιού σου τη μυρωδιά.

Τα δυο σου χείλη να φιλήσω

στην αγκαλιά σου να κρυφτώ

και στ' όνειρο ας ξεψυχήσω

κι απ' τη ζωή μου ας χαθώ.

Έρχομαι εκεί να 'μαι κοντά σου

για να ανεβούμε πιο ψηλά.

θέλοντας να σου θυμίσω 

ταξίδια πάλι μαγικά.

Μέσα στο αίμα μου σε νιώθω

το μυαλό μου κατακλύζεις

γίνεται η ανάσα μου καυτή

έντονα τη γη γυρίζεις.

Κυλάει το δάκρυ στη ματιά 

μπροστά μου σε αντικρίζω

χτυπά στο στήθος μου η καρδιά

γλυκά σου ψιθυρίζω.

Η έμπνευσή μου σταμάτησε 

χάθηκαν όλες οι λέξεις 

γλυκεία του ονείρου αίσθηση 

σ' αφήνω να επιλέξεις.

Μια πινελιά ελευθερίας

στα πελάγη της ψυχής

ή μια γεύση εμπειρίας

στο ημερολόγιο της ζωής.

Ωσότου ο ουρανός στη γη

φεγγάρι δεν ανάψει

για πάντα ο ήλιος αν χαθεί

και μέρα δε χαράξει.

Η ελπίδα μου θα μάχεται

ποτέ μην το ξεχάσεις

τα σύνορα του έρωτα 

μαζί μου θα περάσεις.

Δευτέρα, 22 Απριλίου 2013

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα. 

Σας ευχαριστώ.