Της ψυχής μου το χάδι
μίας αγάπης το πάθος
στου κορμιού μου το ρίγος
σ' ένα απύθμενο βάθος.
Φλογερά φιλιά κι αγκαλιές
τρυφερά χάδια μύρια
γλυκές ματιές μαγικές
της ηδονής τα ταξίδια.
Στιγμές παραδομένες
σε βράδια ατελείωτα
λιμάνι των αισθήσεων
της ψυχής αγγίγματα.
Ατελεύτητοι χτύποι
σε μυστικά περάσματα
της καρδιάς γιατρειά
τα αισθητά αποστάγματα.
Των λέξεων πλημμύρα
σε ουράνιο δρόμο
ξεχύνεται στ' αμπάρια
στης ποίησης το νόμο.
Οποιαδήποτε μορφή
ευχαρίστηση προκαλεί
σε ζώνες ερωτογενείς
γλυκά κόβει σαν γυαλί.
Τεχνική η αφύπνιση
στα επίμαχα σημεία
λίκνισμα του σώματος
χτυπάει σαν τρικυμία.
Τα πάντα πλέον ενώνονται
μεθυστικός χορός
στη ζάλη παραδίνεσαι
της έκστασης σκοπός.
Της νύχτας σπάει τη σιωπή
το χρόνο σταματάει
αχόρταγες οι ώρες του
στ' όνειρο περπατάει.
Στην όψη της γαλήνης
στην άκρη εκεί του κόσμου
στου έρωτα τη δίνη
σκορπά το λογισμό μου.
Της ζωής μη λησμονήσει
να διώχνει την καταχνιά
πέρασαν μήνες κι εποχές
γλυκιά μου συντροφιά.
Κυλούν φεύγουν τα χρόνια
και ένας στίχος δεν αρκεί
παρέμεινε χάδι ακριβό
στη δική μου την ψυχή.
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Κυριακή, 21 Απριλίου 2013
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου