Μου έδωσες πριν από καιρό
της καρδιάς σου τον παλμό
να πλημμυρίσει σαν πηγή
να βγει αθάνατο νερό.
Να τρέξει μέσα μου γοργά
ν' αναμειχθεί μες στο βυθό
θάλασσα και στεριά.
Σώμα, ψυχή, θαλασσοταραχή
ζητά χαμένα όνειρα να βρει
γίνεται αέρας και πνοή
της άνοιξης ζεστή βροχή.
Στο ξημέρωμα της νύχτας
μου ξυπνάει το κορμί
έτσι γεννιέμαι απ' την αρχή.
Ο ουρανός κάτω στη γη
ακούμπησε με μιας θαρρείς
αγάπης γέφυρα έχτισε
ψυχή μου να διαβείς.
Άνοιξε ο παράδεισος
τις πόρτες του ξανά
τον καημό μου έδιωξε
κι έφερε τη χαρά.
Μου ζωγράφισε η ζωή
απάνεμο λιμάνι
στις πτυχές του κορμιού σου
στο ωραίο ακρογιάλι.
Αναχωρώ με πάθος
για ταξίδι ερωτικό
στου παραδείσου τα νησιά
εκεί στον έβδομο ουρανό.
Χάδι στον άνεμο
στα χέρια μου κρυμμένο
στους δρόμους του έρωτα
γλυκά παραδομένο.
Θέλει του πόθου
μονοπάτια να περάσω
να γίνω κύμα αρμυρό
επάνω σου να αράξω.
Της στιγμής το καρδιοχτύπι
να ησυχάσω.
Έγινα του έρωτα φιλί
τα δυο χείλη σου ν' αγγίξω
έγινε η ανάσα μου καυτή
το κορμί σου να γνωρίσω.
Μόνο δυο λέξεις θα σου πω
αναπνοή μου
τώρα πιο πάνω σ' αγαπώ
κι απ’ τη ζωή μου.
Μια στάση εκεί στα χείλη
πιο κάτω απ' το λαιμό
να πάρω το άρωμά σου
για να 'χω φυλαχτό.
Αισθήσεων μύρο κύλησε
μεθυστικό πιοτό
νέκταρ ζωής ξεχείλισε
ξεδίψασμα γλυκό.
Εκεί που γεννιέται
το φως οδήγησέ με
μες στην αγκαλιά σου
γερά κράτησέ με.
Να αισθανθώ το χτύπο
της καρδιάς σου
να αφεθώ στα λόγια
τα δικά σου.
Στα χέρια σου σφιχτά
φυλάκισέ με
ως στην κορφή του κόσμου
ανέβασέ με.
Ήρθε η ώρα να στο πω
είσαι της ζωής το νόημά μου
δίχως εσένα πια δε ζω
είσαι ο παλμός μες
στην καρδιά μου.
Σάββατο, 20 Απριλίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου