Mε πέντε αισθήσεις, και μια η χαμένη.
Μέσα στο πάθος μας, σαν φλόγα μπαίνει.
Δεν υπάρχει τέλος, στον έρωτά σου.
Μάτια, ακοή μου, όλα δικά σου.
Του έρωτα άρωμα, μες την ψυχή μου.
Στα δυο σου χέρια, όλη η ζωή μου.
Και πάλι κλείνομαι, στην φυλακή σου.
Σφίξε με αγάπη μου, είμαι δική σου.
Πάνω στο στήθος σου, γυμνό από πόθο.
Με κοφτές ανάσες, πνοή να σου δώσω.
Γοργά να τρέξουμε, σαν το ποτάμι.
Να ξεδιψάσουμε, του νου τη ζάλη.
Τα κορμιά να ενώσουν, να γίνουν σάρκα μία.
Του έρωτα ν' εκφράσουν, τρελή επιθυμία.
Στα δυο σου χείλη, ζεστό μου στόμα.
Τρέμεις μου γνέφεις, με θες ακόμα.
Γλυκιά μου γεύση, μες τα φιλιά σου.
Χάνομαι λάγνα, στην αγκαλιά σου.
Αυτή θα είναι η ποινή, με την κατηγορία.
Στ' απόκρυφα δεμένοι, του έρωτα την τιμωρία.
Χωρίς καμιά απαλλαγή.
Δίχως αμφιβολία._
Σάββατο , 7 Ιανουαρίου 2012
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου