Η ηρεμία της γαλήνης
είναι η ανάσα της ψυχής.
Η έκφραση της άδολης αγάπης
στον καθρέπτη της ζωής.
Μια γλυκιά νότα παλμού
στο μινόρε της καρδιάς.
Η θέρμη και το προσάναμμα
της σβησμένης της φωτιάς.
Το ξεδίψασμα της ερήμου στην
εγκατάλειψη της μοναξιάς.
Η μέθη και η παραζάλη
μιας μεγάλης ευτυχίας.
Το σκαλοπάτι του θριάμβου
μιας σπουδαίας επιτυχίας.
Οι μικρές γεύσεις, απ’ το
περιβόλι του παραδείσου.
Το κύμα, των συναισθημάτων
και των καυτών εκρήξεων.
Η πυρκαγιά που σαρώνει
στις μετρήσεις των λαθών.
Οι στάχτες που αφήνει
στις λίστες των παθών.
Η ταπείνωση, η αυτοθυσία
οι διδασκαλίες των αρετών.
Η κρυμμένη τους η λάμψη
των θλιμμένων των ματιών.
Τα χρώματα που αλλάζει
στο στρώμα του, ο ουρανός.
Τα σημάδια σαν περνάει
του έρωτα, ο κεραυνός.
Το ζεστό το χάδι είναι
το βάλσαμο του κορμιού.
Ένα αληθινό χαμόγελο
το ένδυμα του στεναγμού.
Η σχέση που σε όρκους
πατά γερά και υποσχέσεις.
Το γιατρικό του πόνου
μια αγκαλιά, ν' αντέξεις.
Η χάρη ενός διαλόγου
το γέννημα της ελπίδας.
Πλουσίων χαρισμάτων
σαν ύμνος μιας πατρίδας.
Του ονείρου τα ταξίδια
στην ομορφιά της τέχνης.
Της διαφυγής ο τρόπος
που εκφράζεται στις σκέψεις.
Το δάκρυ σαν μπορέσει
η απόγνωση να πνίξει.
Η μοίρα τις ευχές της
απλόχερα αν σκορπίσει.
Μια λύση στο αδιέξοδο
την στιγμή του χωρισμού.
Ότι λάθος κι αν θα γίνει
η συγχώρεση, του Θεού.
Είναι οι ρίζες που στηρίζουν
τα θεμέλια της ζωής.
Οι στιγμoύλες που γεμίζουν
τα συρτάρια της ψυχής.
Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου 2012
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina '73
Πάντα μου άρεσαν οι μικρές αλλά εύστοχες στροφές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο.
very nice article ,I congrulate you,regards
ΑπάντησηΔιαγραφή