Τέσσερις ώρες και το πάθος ξεγλιστρά
σε μονοπάτια ηδονής παραμονεύει
λάμψεις απλώνει σε μέρη που περνά
και να, που κι ο παράδεισος ζηλεύει..
Τέσσερις ώρες κι όλα απόκτησαν πνοή
σε δυο κορμιά που θάνατος τα κυριεύει
μοίρες και σύμπαν συνωμότησαν μαζί
βρήκανε δρόμους στην αγάπη που γυρεύει..
Τέσσερις ώρες και να γύρναγαν ξανά
κερνώντας πάλι τη ζωή μας λίγη ουσία
στενάζει ο έρωτας λυπάται η χαρά
δίχως αυτές τίποτα πια δεν έχει αξία..
Τέσσερις ώρες μα δεν ήταν αρκετές
κόσμος ουρλιάζει μα
εμείς οι δυο σιωπούμε
μήνες και μέρες
περιμέναμε αυτές
να πούμε πάλι το αντίο δεν τολμούμε..
Τέσσερις ώρες κι όλα χάθηκαν στο χθες
ζούμε στο σήμερα κι αυτό είναι που τρομάζει
έφυγαν όλα μείναν μόνο οι στιγμές
σε δυο καρδιές ο πόνος δυνατά σφαγιάζει..
Τέσσερις ώρες ένα όνειρο κι αυτό
όπως και τα άλλα μα δεν πρέπει να παλιώσει
να μείνει πάντα στην ψυχή και στο μυαλό
κανείς και τίποτα να μην το αλλοιώσει..
Τρίτη, 19 Σεπτεμβρίου 2017
Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου