Έλα άγγελέ μου
να πετάξουμε ψηλά
ν' ανεβούμε
των ονείρων τα σκαλιά.
Να βρει το δρόμο
της καρδιάς μας ο παλμός
να δώσει τέλος
της ζωής ο στεναγμός.
Δεσμά να κόψουμε
ν' απογειωθούμε
στο ολόγιομο φεγγάρι
να βρεθούμε.
Βόλτα να πάμε
ως στον έβδομο ουρανό
να πούμε εκεί
το πιο μεγάλο σ' αγαπώ.
Πάμε να δούμε
την ομορφιά του κόσμου
τους μαύρους δείχτες
να σπάσουμε του χρόνου.
Πάνω στ' αστέρια
να κάνουμε μια ευχή
αυτός ο έρωτας
ποτέ να μη χαθεί.
Γλυκό να στάξει
στα χείλη μας το μέλι
νόμους να γράψουμε
που η αγάπη θέλει.
Μέρες και χρόνια
να μας δίνει ο θεός
κλίνη να στρώσει
να πλαγιάσει ο καημός.
Πόνος και δάκρυ
να φύγουν μακριά μας
αγέρας άνοιξης πνοή
το άρωμά μας.
Γύρω της νύχτας
το σκοτάδι να κρυφτεί
γαλήνης θάλασσα
να μπει μες στην ψυχή.
Να πάψει πια
η επιθυμία να ζητάει
όταν αισθήσεις μας
το πάθος μας ξυπνάει.
Σαν τους πρωτόπλαστους
με μια αναπνοή
να γεννηθούμε εμείς οι δυο
απ' την αρχή.
Τετάρτη, 24 Απριλίου 2013
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου