Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Αχ! Αγάπη μου..



Δεν υπάρχει μέτρο
 να μετρηθείς.
Μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
 Ούτε ζυγός η αξία σου
 να ζυγιστεί.
Στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν' αντέξεις.

Στο άπειρο ζητώ
το μέγεθός σου να δείξω.
Αμύθητους θησαυρούς
 γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις.
Ίσως να είμαι τυφλή
 αλλά μην μου θυμώσεις.

Ζούσα καθημερινά
στην ορφάνια.
Χαμένη κι εγώ
μες στα αζήτητα.
Φώλιαζα την ελπίδα
 στην αφάνεια.
Μ' ελάχιστα ήμουν
 κι ασήμαντα.

Ήρθες μια μέρα
σαν άνεμος καυτός.
Έδιωξες την παγωνιά
 της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
 του ήλιου φως.
Πήρες τους φόβους
απ' τα όνειρά μου.

Αντάλλαξες τον πόνο μου
 με την χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες
 χώρο να πλαγιάσω.
Ξεδίψασες τα χείλη μου
 με δυο γλυκά φιλιά
Φτερά αγγέλου φόρεσες
 εμένα να σκεπάσουν.

Ζεστή ανάσα
στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.
Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες μ' όλα
 τα διλλήματά μου.

Στη γειτονιά μου
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.
Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
 της μέρας ταξιδεύεις.

Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73

1 σχόλιο:

  1. Στη γειτονιά μου
    ο έρωτάς σου κατοικεί.
    Στου νου μου την πόλη
    μπαινοβγαίνεις.
    Στο όνειρό μου
    κάθε βράδυ είσαι εκεί.
    Στις σκέψεις μου
    της μέρας ταξιδεύεις.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή