Εξομολόγηση

Γι' άλλη μια φορά

 νιώθω την ανάγκη να Σου μιλήσω.

Ακόμη αισθάνομαι

την παρουσία Σου, δίπλα μου.

Το στοργικό Σου χάδι

 τη ζεστή Σου αγκαλιά.

Με καλωσορίζεις κάθε φορά όταν γυρνώ

 κουρασμένη, απ' το ταξίδι της ζωής..

Σ' ευχαριστώ για τη θαλπωρή

 που μου χάρισες..

Ποτέ δεν μ' εγκατέλειψες..

Aνοιχτό το λιμάνιτης καρδιάς,

 με περιμένει ν' αράξω

τα φτωχά όνειρά μου..

Στο πλάι Σου μόνο

 η ηρεμία που ζητούσα..

Κοντά Σου ανάπνεα, ζούσα..

Κι όμως, έκανα το ίδιο λάθος.

Για καιρό σ' είχα εγκαταλείψει..

Απομακρύνθηκα δίχως να το καταλάβω.

 Πίστεψα πως θα τα καταφέρω

 δίχως το χέρι Σου

 να κρατά το δικό μου..

Στηρίχτηκα στον εγωισμό

και στην υπερηφάνεια μου..

Μα όπου κι αν πήγαινα

 ήσουν στην σκέψη μου.

Περπάτησα δύσκολους δρόμους

 χάθηκα σε σκοτεινά μονοπάτια.

Βρέθηκα μπροστά σε αδιέξοδα

 σε μέγιστα διλήμματα..

Ήξερα πως και που

να Σε βρω μα δεν τολμούσα..

Ούτε προς το μέρος Σου

 δεν κοίταζα.

Δεν μπορούσα να Σε πλησιάσω..

Ένιωσα τη μοναξιά

την παγωνιά της ψυχής.

Τον πόνο να τρυπά τα σπλάχνα μου.

 Να ξεριζώνεται η καρδιά μου..

Ήθελα να γυρίσω πίσω.

Οι δυνάμεις δεν με κρατούσαν άλλο..

Πόσοι άλλοι κίνδυνοι

 με περίμεναν μπροστά μου..

Δεν ήμουν σίγουρη αν είχα αντοχές

 να πολεμήσω.

Με τι εφόδια άραγε..

Τι όπλα...

Όλα τα 'χα παρατήσει..

Ούτε η μέρα, ούτε η νύχτα

δεν με γέμιζε πια..

Είχα χάσει το νόημα της ζωής

 χάνοντας και την ύπαρξή μου..

Απελπισία με κύκλωνε

 ζωντανός εφιάλτης..

Ομίχλη σκέπαζε τον κόσμο μου.

Ήμουν μες στα όρια της τρέλας!

Τότε θυμήθηκα τα λόγια Σου:

Έλα σε μένα, που σ' αγαπάω..

Γύρνα εδώ σε συγχωράω..

Tην πόρτα χτύπησε θ' ανοίξω..

Μόνη ποτέ, δεν θα σ' αφήσω!

 Με το βλέμμα στραμμένο προς την γη

 σε μια λίμνη που καθρεπτιζόταν

το πρόσωπό μου μέσα απ' τα  δάκρυά μου

 κοιτούσα τα μάτια μου

στη λάμψη του ήλιου..

Τα σύννεφα του τρόμου, είχαν φύγει..

Γύρω μου φως γαλήνης, μ' έλουζε ξανά..

Αρώματα της φύσης, με πλημμύριζαν..

Ήμουν στο δρόμο Σου..

Πλέον, δεν φοβόμουν τίποτα.

Ήταν ορθάνοιχτη

 η πόρτα της αγάπης Σου.

Με κάλεσες κοντά Σου..

Κατάθεσα, τα μυστικά μου.

Συμμάζεψα, κομμάτια της καρδιάς μου.

Ελπίδα μου, Παρηγοριά μου.

Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2012

Μαρία Πεπικίδου