Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Πριν σβήσουνε τ' Αστέρια



Δυο λόγια πάνω στο χαρτί
κλείνω, το γυάλινο μπουκάλι.
Μια πέτρα ρίχνω στην ακτή
και ξεκινάω Σεργιάνι..

Απομακρύνθηκα πολύ
στη θαλασσινή την αύρα.
Μοιάζει εικόνα μαγική
στη Ψυχή που 'κρυβα πάντα.

Σ' άκουσα από μακριά
το όνομά μου να φωνάζεις.
Δυνατά παρακαλάς
λες φοβάσαι που με χάνεις.

Το βλέμμα άπλωσα εκεί
στο χαμένο μου Ταξίδι.
Το χάρτη θέλω να μου βρεις
τώρα που ο άνεμος δροσίζει.

Ο ήλιος γίνε να χαρείς
δως μου φως μες στο σκοτάδι.
Με ικεσίες δεν αρκεί
να με πείσεις ως το Βράδυ.

Ταξίδι μέχρι την Αυγή
ταξίδι κι ως στη Δύση.
Θέλει πολύ σκληρή δουλειά
ο Νους μου να γυρίσει.

Άδικα μην προσπαθείς
μ' Ενοχές να με γεμίσεις.
Με ήχους απ' τα κύματα
να με νανουρίσεις.

Δεν άλλαξες την σκέψη μου
μήτε τη θλίψη βουλιάζεις.
Σώσε μου λίγα Όνειρα
τρέξε να τα προλάβεις.

Δείχνει ο ουρανός μικρός
συναντώ έλξη μεγάλη.
Κάτι άγγιξε μέσα μου
του Θεού νιώθω το χάδι.

Πάλι τελειώνει το χαρτί
σώνεται το μελάνι.
Μες στη θάλασσα της γης
δες τ' ολόγιομο Φεγγάρι.

Ψάχνω την έξοδο να βρω
να προσπεράσω τη λύπη.
Χάσαμε απόψε κι οι δυο
μες στης ζωής το Παιχνίδι.

Εδώ που φτάσαμε λοιπόν
ας δώσουμε τα χέρια.
Ένα ταξίδι ζήτησα
πριν σβήσουνε τ' Αστέρια.


 Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.


Poem by, toxotina73


Δευτέρα, 1 Οκτωβρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου