Το δικό μας Παραμύθι

Στου κόσμου οι Μύθοι ενώνονται

την ώρα που πρόσωπα και πράγματα

υπέροχων στιγμών γίνονται Πραγματικότητα.

Είναι ένας κόσμος ζεστασιάς χαράς και δημιουργίας.

Ένας κόσμος που έχει στο επίκεντρό του

ό,τι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή μας.

Έτσι κι εγώ ζω το δικό μου Παραμύθι.

Ο Καθρέφτης δεν έχει σχέση μ' αυτό που φαίνεται..

Συνήθως πλάθουν ήρωες στα μέτρα τα δικά τους.

Διηγούνταν σκηνές μ' έναν μοναδικό τρόπο.

Εικόνες που πιθανόν δεν γράφτηκαν ποτέ στο χαρτί.

Είναι Αγγίγματα που γίνονται αισθήσεις.

Του έρωτα σκιρτήματα  που θες να ζήσεις.

Αρετή είναι αυτό ή Αμαρτία;

 Ποιο διέξοδο να βρω ποια η ουσία;

Έτσι σκέφτομαι το Μέλλον να φωτίσω.

Έτσι ονειρεύομαι να ζήσω το Παρόν.

Ν' αφήσω πίσω τις Αναμνήσεις στο Παρελθόν

Έτσι ξεκίνησε το δικό μας Παραμύθι.

Κι αυτό σου δίνει το δικαίωμα

να το κρατήσεις.

Σ' αυτό το Παραμύθι σε αγάπησα.

Σ' αυτόν τον κόσμο είσαι η αλήθεια που αγαπώ.

Σ' αυτό τ' όνειρο ίσως και να τρελάθηκα.

Μες στην καρδιά μου σ' έκρυψα τώρα κι ας πονώ.

Μέχρι θανάτου μαζί σου θέλω, να το ζήσω.

Μια αγάπη δυνατή όπως αυτή κι ας ξεψυχήσω.

Ας ζήσουμε τη στιγμή όπως έρχεται

χωρίς πολλές προσδοκίες.

Απλά αγάπαμε όπως σ' αγαπώ

στην τελευταία μου φράση θα στο πω..

Νόημα δίνεις στη ζωή μου και Αξίες._

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012


Το δικό μας Παραμύθι

Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου