Ραντεβού στα Όνειρά μας

Tέσσερις ανέμους 

 στο παραθύρι στέκομαι να δω.

Κοιτώντας ψηλά τον ουρανό

πίσω από το φεγγάρι

ανήσυχο πλάσμα της γης

όταν σε σκέφτομαι

τρέχουν οι λέξεις μου
 γίνονται ποτάμι.

Ερωτά μου, η ματιά σου

μόνο ποίημα δεν θα βγει.

Είναι απλό, μα πίστεψέ το

είναι μόνο στην αρχή.

Μες την καρδιά μου, είσαι φωτιά

αίσθηση πρωτόγνωρη, αγαπημένη.

Είναι στιγμές που θέλω να σε βρω

 σε  ψάχνω παντού, σε αναζητώ

τη μυρωδιά σου, σαν μεθυσμένη.

Να πιούμε κρασί, στο ίδιο ποτήρι

 φιλί ατέλειωτο, στου έρωτα τα χείλη.

Πέτα τα όλα, ξέχνα τα και πάμε

μονάχοι να βρεθούμε εμείς

στην άλλη άκρη της ζωής κοιτάμε.

Να κρατάς τα δυο μου χέρια

στον μικρό Παράδεισό μας.

Το κορμί μου, στο κορμί σου

κι ότι θες, θα 'ναι δικό μας.

  Στου Έρωτα αποχρώσεις

πάλι σε ζωγραφίζω.

Με της Αγάπης μου το χάδι

κάθε πληγή σου σβήνω._

Παρασκευή, 30 Δεκεμβρίου 2011

Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου


Ραντεβού στα Όνειρά μας