Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Κόντρα στη Γη γυρίζω




Στη συννεφιά σου με στοιχειώνεις.
Κόντρα στη Γη κύκλους γυρίζω.
Σαν θα μπορέσω να τρυπώσω.
Σαν Ήλιου αχτίδα να φωτίσω.

Δρόμους που δεν είδες να περάσεις.
Στ' όνειρα τις σκέψεις μου να δεις.
Μέσα  στο λαβύρινθο να προσπεράσεις.
Όλα τ' εμπόδια την έξοδο να βρεις.

Όπως τα χέρια μου τυλίγονται στο σώμα.
Τώρα πια καμιά συγνώμη δε φτάνει.
Όπως  τ' αστέρια πέφτουν στο χώμα.
Μπες μες την καρδιά να μου την ζεστάνεις.

Θέλω να σ' αισθάνομαι συνέχεια κοντά μου.
Πάντα για μας θα 'ναι όπως η αρχή.
Ν' ακούς μόνο τη φωνή της καρδιάς μου.
Το τέλος δεν θα 'ρθει είναι ακόμη νωρίς.

Αυτό που λαχταράμε ποτέ μην ξεχάσεις.
Μόνο να με σκέφτεσαι και θα 'ναι αρκετό.
Υπάρχει τ' αστέρι μας το χθες να κοιτάζεις.
Ας βρούμε μια θέση μες στον Ουρανό.

Χιλιάδες πρωινά στα μάτια σου μπροστά.
Άγγιζα το σώμα σου τα χείλη σου απαλά.
Χιλιάδες δειλινά στη μορφή σου αγναντεύω.
Στο χάρτη του μυαλού σου τα βράδια ταξιδεύω..

Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου 2011


 Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου


Κόντρα στη Γη γυρίζω

1 σχόλιο:

  1. Ετσι παντα κοντρα στη γή στο χρόνο στα γιατί
    για να κερδίσεις τη ζωή ... πανέμορφο !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή