Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Η φλόγα του Έρωτα





Μία φορά και έναν καιρό
επικρατούσε, το σκοτάδι.
Τώρα Φως γέμισε ο κόσμος
πλημμυρίζει, ως το βράδυ.

Πύρινη μαγεμένη παρουσία
μια λάμψη έγινες πυρκαγιά.
Ριζωμένη βαθειά επιθυμία
με φλογερή μορφής καρδιά.

Αν γλιστρήσεις απ' τα χέρια
οι ανταύγειες σου δυναμώνουν.
Νιώθεις σφυγμούς τα μυστικά 
σπίθες καίνε, γύρω απλώνουν.

Καυτός Θαλασσινός κι ο βυθός 
μοναδική ευχή, σαν ναυαγός.
Στο ερημονήσι άναψε η φωτιά
πυρετός κυκλώνει ψηλά κλαδιά.

Με καθαρές αγνές αισθήσεις 
παραδομένοι μες στ' άπλετο φως.
Στην ακτή το ύδωρ ξεχειλίζει
διψά κι ο έρωτας, αμαρτωλός.

Μες στους κόλπους της αλήθειας
στο παρθενικό ταξίδι εγώ κι εσύ.
Παραδίνεται γαλήνη παραδείσια
Θεϊκή παρεμβολή, στάλες βροχής.

Της καρδιάς τη μοναξιά ποτίζουν 
κι ενώνουν της απουσίας το κενό.
Να μείνουμε εκεί πέρα αποφασίζουν
να δέσουμε τη γη απ' το ουρανό.

...Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2011

Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα. 
Σας ευχαριστώ.



Η φλόγα του Έρωτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου