Στον έρωτά σου απλά αφέθηκα
σ΄ αγνούς κόλπους της αγάπης.
Σαν ναυαγός τους εκεί βρέθηκα
προσμένοντας για να 'ρθεις.
Στης καρδιάς αμμουδιές περπατώ
το μέλλον μαζί σου ν' αγγίξω.
Τη μοναξιά μπροστά συναντώ
δεν βρίσκω λόγο να ξαναρχίσω.
Τις κρύες νύχτες σε καρτερώ
κοιτώντας με βλέμμα πελαγίσιο.
Φοβόμουν πολύ να σ' ερωτευτώ
τώρα βρες τρόπο για να ζήσω.
Στη λάμψη κάτω του φεγγαριού
κάθε σκιά φοράει τη ματιά σου.
Με καυτές στιγμές Καλοκαιριού
ντύνομαι ζεστά απ' τ' όνειρά σου.
Είναι η αγάπη σου που με κρατάει
και τ' όριά μου που εσύ ξεπερνάς.
Είναι η μορφή σου κοντά μου γυρνάει
την αγκαλιά μου συνέχεια ζητάς.
Πάντα στο μυαλό μου μέσα τρέχεις
γλυκός λαθρεπιβάτης της ψυχής.
Βαθιά πληγή την καρδιά μου κατέχεις
η δίψα της αγάπης είναι δώρο ζωής.
Άλλα λόγια δεν βρίσκω να σου πω
τους πόθους μου ξυπνάς πάλι ώρα βραδινή.
Σ' άγνωστα μέρη ξανά σ' αποζητώ
μην μ' αφήσεις να χαθώ πριν
να 'ρθει η αυγή.
Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2011
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου