Θάλασσά μου

Μένεις γυμνή

κάτω απ το φως

του φεγγαριού.

Τα χέρια ανοίγεις

στα πλάτη τ' ουρανού.

Τις σκέψεις γράφω

 σε γαλάζιο χαρτί.

Γελώ και κλαίω

μ' εσένα μαζί.

Πορφύρα γίνεσαι

σαν ρόδο στην αυγή.

Στη δύση φλέγεσαι

με τον ήλιο μαζί.

Τ αστέρια σαν φέγγουν

φοράς γιορτινά.

Κρύβεται το φεγγάρι

την μαύρη βάζεις φορεσιά.

Θάλασσά μου

Μεθάς στη χαρά μας

και παίρνεις ζωή.

Δίνεις χρώμα κι όνειρα

σε κάθε ποιητή.

Μπαλάντα αγαπημένη

συμπόνια μας χαρίζεις.

Αντέχεις κάθε πόνο

σαν πέτρα δεν λυγίζεις.

Όταν χαράζει

ξεκάθαρα λάμπεις.

Είσαι πλούσια

το Θεό δοξάζεις.

Υπάρχουν πολλοί

που σε ξεχνούνε.

Μα πάλι στις θλίψεις

σ' εσένα θα 'ρθούνε.

Θάλασσά μου

Είμαι εδώ

σου φωνάζω σ' αγαπώ.

Του κόσμου η αλήθεια

στο δικό σου βυθό.

Όσα κι αν πω γι' εσένα

πάντα κάτι θα λείπει.

Στης καρδιάς σου τα παλάτια

τον έρωτα έχεις κρύψει.

Σαν μπλε σεντόνι γίνεσαι

κι όλα τα σκεπάζεις.

Γαλήνια η όψη σου

κι όλους μας αγκαλιάζεις.

Στου ωκεανού τα βάθη

τα λόγια μου μην αρνηθείς.

Στης ψυχής στο καμαράκι

σαν μια σταγόνα βροχής.

Θάλασσά μου

Αναμνήσεις κοιτώ

κι ο νους μου ταξιδεύει.

Κομμάτια της ζωή μου

απόψε σου γυρεύει.

Στην άκρη του γκρεμού

είμαι κι αγναντεύω.

Γι' εκείνον που καρδιοχτυπώ

γεννιέμαι κι ανασαίνω.

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2012

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Θάλασσά μου