Το τραγούδι της βροχής
το γράψαμε μαζί
και μ' έκλεισες
στους στίχους της καρδιάς του
στάλες έριξες
του ήχου την πνοή
ο χρόνος είχε
τα γενέθλιά του.
Το λιμάνι της ψυχής
το βρήκαμε μαζί
κι ο πόνος κρύφτηκε
μες στα νερά του
βάρκες έβαλες
και δυο καημούς εκεί
κρεβάτι έστησες
στη θάλασσά του.
Του παραδείσου το νησί
φτιάξαμε μαζί
χρυσούς ατμούς
σε κάθε πινελιά του
σπίτι έχτισες
με μια πόρτα μικρή
δυο άστρα ήρθαν
στην ακρογιαλιά του.
Το παραμύθι της χαρά
διαβάσαμε μαζί
με ήρωες εμάς
στην αγκαλιά του
έχει πια το τέρας
εξημερωθεί
και μ' άφησες να ζω
στην σιγαλιά του.
Των αισθήσεων κρασί
ήπιαμε ξανά μαζί
δουλειά θεού
η χρυσοκονδυλιά του
στα σκαλιά της μέθης
η ζωή μικρή
κι εμείς εκεί
στη τριανταφυλλιά του.
Στον ουρανό τον όγδοο
φτάσαμε μαζί
μ' ανέβασες ψηλά
με τα φτερά του
μέχρι τότε εγώ
δεν είχα γεννηθεί
και γίναμε ένα
στο στερέωμά του.
Στο κανάλι του πάθους
πέσαμε μαζί
εγώ κι εσύ
μες στη φεγγοβολιά του
έχουν γόνδολες
και άνθρωποι χαθεί
στη γέφυρα κρατά
τα μυστικά του._
Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018
Mαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου