Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης



Έχεις αγωνία τι θα πω
πολύ περισσότερη από εμένα.
 Πάλι με λέξεις συνωμοτώ
μην πάνε τα λόγια χαμένα.

Αναπάντεχες σκέψεις γυρίζουν
για να χάσει το δρόμο ο ειρμός.
Με χαμόγελα του ψιθυρίζουν
να ξεχάσει κι ο απλός λογισμός.

Η καρδιά μου τολμά να μιλήσει
κι ας μην έχει φωνή δυνατή.
Θέλοντας απλά να σου τονίσει
πως σ' αγαπάει χωρίς λογική.

Τη λευκή σελίδα θα καλύψει
μ' έντονη αντίδραση πάθους.
Προσπαθώντας με χτύπους να δείξει
καθεμία αιτία του λάθους.

Ακούραστη για εσένα χτυπάει
δίχως διάθεση καμιάς κριτικής.
Απόλυτο σεβασμό ζητάει
σαν μπει στο βυθό της σιωπής.

Ατέλειωτους κινδύνους περνάει
μ' ελάχιστη αναπνοή.
Στο πλάι σου παλμούς ξεκινάει
κι ορίζει ρυθμούς στη ζωή.

Βραδινή επίσκεψη πηγαίνει
μες στου μυαλού σου τη στράτα.
Μερόνυχτα παγιδευμένη
στα αινιγματικά σου μάτια.

Σε ανύποπτο χρόνο γυρεύει
 μια λάμψη μες στο μονοπάτι.
Του έρωτα τη φλόγα ανιχνεύει
στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης.

Δεν μένει άλλο μέρος να ψάξει
τ' όνομά σου ψελλίζει με πόνο.
Δεν αντέχει μακριά σου φωνάζει
στη θαλπωρή σου κουρνιάζει με φόβο.

Των στεναγμών παγίδες να περάσει
μην ξυπνήσει με αισθήματα τρόμου.
Μην τυχόν δίχως λόγο και πάψει
κάθε ελπίδα σ' ετούτο τον κόσμο.



Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.


Poem by, toxotina73


Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012

1 σχόλιο:

  1. Ένα πολύ όμορφο ποίημα μια κατάθεση ψυχής από καρδιά σε καρδιά
    αφήνετε η έμπνευση να τυπώσει τις αλήθειες σου να φωτογραφίσει της καρδιάς σου τον παλμό να εξομολογηθεί την αγάπη το πάθος την έλλειψη και τέλος το φόβο μη χαθεί η ελπίδα μην σειστεί η βεβαιότητα γιατί απλά αυτό που αγγίζει την καρδιά μας
    σ αυτόν τον κόσμο είναι ένα χέρι που ταιριάζει ακριβώς στην πόρτα της ψυχής μας
    Εύχομαι μην αγγίξει ποτέ κακό όνειρο την έμπνευση σου Μαρία !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή