Σ' απομακρυσμένα μέρη
της πηγής η αφθονία.
H μυστηριώδης λέξη
της νιότης, η ευτυχία.
Ευεργετική επίδραση
κερνάς τη μακροζωία.
Στης ψυχής το παραμύθι
γράφεις την ιστορία.
Υπάρχεις φυλαγμένος
σε κρυφές σπηλιές.
Θεραπευτικέ Έρωτά μου
της ζωής οι πνοές.
Παράγεις την ουσία
το φάρμακο στην αγάπη.
Αύξηση των παλμών
η καρδιά όνειρα να 'χει.
Αέναη στέκεις δροσιά
στη μέση του οξυγόνου.
Μας τονώνεις την σκέψη
στο βασίλειο του πόνου.
Ιαματικές οι συμβουλές
ως στ' ασυνείδητα βάθη.
Την αφύπνιση περιμένεις
σ' όλα τα μήκη και πλάτη.
Το νέκταρ του Θεού
πλούσιο μας χαρίζεις.
Με γλυκά χαμόγελα
τα πρόσωπά μας γεμίζεις.
Έναν παραδεισένιο δρόμο
μπροστά μας στολίζεις.
Του νου μας τη διαύγεια
καθάρια μας δίνεις.
Το καυτό αίμα που ρέει
στης παλάμης την γραμμή.
Το άγγιγμα που ζωγραφίζει
το χάδι επάνω στο κορμί.
Το καθρέπτισμα στα μάτια
η λάμψη της ανατολής.
Στερνή της μοίρας ανάσα
μιας πνιγμένης αναπνοής.
Τη σανίδα του πελάγους
στη σωτηρία του ναυαγού.
Το θρόνο της αθανασίας
στα σύννεφα του ουρανού.
Τη θύρα της ζωής ανοίγεις
με χρυσό κλειδί.
Ελιξίριο του Έρωτα
για εμάς εδόθης στη Γη._
Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2012
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina '73
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου