Πάρε
με απόψε φως μου του
έρωτα φωτιά ν' ανάψει.
Μια
φορά γίνε δικός μου τα
κορμιά μας να τα κάψει.
Να σε
κρύψω όλη νύχτα σ' ένα
δρόμο αμαρτωλό.
Να
γευθούμε του ιδρώτα ένα
κύμα ορμητικό.
Να
χαράξουμε σημάδια στο
νήμα πάνω της ζωής.
Γλυκό
αντίλαλο του ήχου καυτές
οι ανάσες της φωνής.
Ο
σφυγμός μας ν' ανεβαίνει των
ονείρων τα σκαλιά.
Ν'
αφεθούμε μες στη ζάλη και
στο πάθος της γοητείας.
Στων
χεριών μας το χάδι τις
στιγμές της ευτυχίας.
Απ'
την πηγή του έρωτα γλυκό
κρασί να πιούμε.
Στο
σύμπαν μας τριγύρω στ'
αστέρια εκεί κοντά.
Χορός
σε αρμονία που
τελειώνει αργά.
Και
πάλλονται οι παλμοί οι
αισθήσεις της ψυχής μου._
Ποίηση:
Μαρία Πεπικίδου
Πέμπτη,
5 Ιανουαρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου